عباسعلی شاهرودی
عضو هیئت علمی دانشگاه مازندران و دانشجوی دکتری معماری دانشگاه علم و صنعت ایران
دکتر محمود گلابچی
دانشیار دانشکده هنرهای زیبای تهران
دکتر همایون اربابیان
استادیار دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه علم و صنعت ایران
چکیده:
معماری که برآمده از همنشینی چهار رکن ؛ فرم ،عملکرد،تکنولوژی و محتوا می باشد بعد از انقلاب صنعتی و تفکیک علوم و پیدایش نخصص های جدیدی چون،مهندس معمار،مهندس سازه و.....دچار چالش هایی گردیده است که از عمده ترین آن جدای فن از هنر معماری بوده است .معماری سنتی در ایران و جهان از چنین مشکلی به دور بوده است و معمار سنتی با فراگیری فن و هنر در سیری تدریجی و توامان از چنان قدرتی برخوردار بوده که هر هنری در اثر نقشی چند گانه در خلق فضا بازی می نمود عنصری واجد عملکرد سازنده فرم و عملکرد دارای نقش سازه ای.
..........................
نظرات شما عزیزان:
